დასავლური რენესანსის აღმოსავლელი წინამორბედი დიდი შოთა კურთხევის გამომთხოველი მზერით შეჰყურებდა წმიდა იოანე დამასკელსა და წმიდა მაქსიმე აღმსარებელს და საუკუნეებში ატანდა მისი მავედრებელი ხმა: „ამის დამხატავსა შოთას შეუნდვეს ღმერთმან. მინ! რუსთველი“ - აქ, ამ წერტილში თავს იყრის ღვთისმოყვარე და უფლისმაძიებელი ქართული სულის ხმიანობა - გაშლილი სასულიერო და საერო ლიტერატურაში. იგი ერთგვარი სიმბოლოა ქართველობის წვლილისა მსოფლიო კულტურასა და ლიტერატურის საგანძურში.
* *
No comments:
Post a Comment